Zelfs in kranten, tijdschriften en stukken van gemeente en provincie wordt tegenwoordig deze betekenis van binnendijks land gebruikt. Waar in dit boek over binnendijks of buitendijks gesproken wordt is met binnendijks de polder en de dorpen bedoeld en met buitendijks de uiterwaarden. binnendijks Def.: aan de kant van het land of het binnenwater. Toelichting: In tegenstelling tot het buitendijkse gebied is dit gebied beschermd tegen overstromingen.
Binnendijks gebied betekenis Wat is binnendijks? Definitie: Een binnendijks gebied ligt landinwaarts van de dijken en is er dus door beveiligd.
Polder definitie
A polder (Dutch pronunciation: ⓘ) is a low-lying tract of land that forms an artificial hydrological entity, enclosed by embankments known as dikes. The three types of polder are: Land reclaimed from a body of water, such as a lake or the seabed; Flood plains separated from the sea or river by a dike. Polder De polder van Terschelling is van oorsprong een kweldergebied, waaromheen een zeedijk is gelegd. De polder bestaat uit de open polder en het elzensingelgebied. Voor veel vogelsoorten is de polder van grote betekenis. Op stukken oude strandwal zijn de dorpen verschenen.
Polder definitie The meaning of POLDER is a tract of low land (as in the Netherlands) reclaimed from a body of water (such as the sea).
Buitendijks gebied
Buitendijks en Binnendijks waren een 17e en 18e-eeuws streeknamen in het gebied rond de Fivelmonding, met name in de dorpen Oosternieland, Oldenzijl en Uithuizermeeden. Ook sprak men wel over Spijkster Buitendijks en Zandtster Buitendijks oftewel Zandters Uiterdijk. Wateroverlast buitendijks Gebieden die voor de primaire waterkering en de zee of het IJssel- of Markermeer liggen worden dus niet beschermd door die dijken. We noemen dat de buitendijkse gebieden. Toch wordt daar wel gewoond, gewerkt en gerecreëerd. Daar liggen woningen, bedrijfspanden, recreatieparken, fietspaden, landbouwgrond en natuur.
Buitendijks gebied Binnendijks en buitendijks De aardrijkskunde boekjes hebben we geleerd dat het binnendijkse gebied het stuk is tussen de dijken waar de rivier loopt. De Waal dus met de uiterwaarden aan de Maas en Waalse en de Betuwse kant.
Waterkering betekenis
waterkering eigenlijk alles dat aangelegd is om water tegen te houden, dus ook een dijk. a> aan land: een dam, een sluis, een stuw, een stormvloedkering, enz. Gerelateerde term: waterbeer. Soms ingekort tot kering. b> op schepen: opstaande rand op het dek, die moet voorkomen dat water naar een lager gedeelte loopt; een waterlijst, een. Een waterkering is een object dat als functie het tegenhouden van (oppervlakte)water heeft. Het kan de grens vormen tussen twee peilgebieden, of achterliggend land beschermen tegen oppervlaktewateren zoals zeeën, meren en rivieren.
Waterkering betekenis Waterkeringen. De 13 Deltawerken zijn Nederlands grootste verdedigingssysteem tegen hoogwater uit de zee. De Deltawerken bestaan uit verschillende typen waterkeringen: stormvloedkeringen, sluizen en dammen.
Dijk betekenis
dijk de dijk (m.) Uitspraak: [ dɛik ] Verbuigingen: dijken (meerv.) hoge wal langs een rivier of de zee om het land droog te houden Voorbeeld: 'Zonder dijken loopt Nederland onder water omdat het land lager ligt dan de zee.' iemand aan de dijk zetten (iemand afwijzen, als geliefde of als werknemer) een dijk van een inkomen (een bi. DIJK - English translation of DIJK from Dutch from the Dutch-English Dictionary - Cambridge Dictionary.
Dijk betekenis Een dijk is, in de betekenis van een weg, een aangelegde, hoger gelegen, rechte weg door water of doorheen een (voormalig) moerassig gebied, bijvoorbeeld broekland. In deze betekenis is een dijk geen waterkering, maar louter een vanwege zijn hoogte permanent droog gelegen weg in voorts nat gebied.
